Gerrit Beunk: ‘Mammoettanker of cruiseschip’

Een enorme uitdaging waar we met alle lerarenopleidingen voor staan: harmoniseren en flexibiliseren. Allemaal dezelfde kant op en allemaal hetzelfde doel, maar niet allemaal hetzelfde uitgangspunt. Ook niet allemaal hetzelfde vertrekpunt, maar wel allemaal dezelfde (leer)uitkomst. Aan de horizon schittert een prachtige toekomst…

Gerrit Beunk, projectleider bestuursakkoord

Meer samen opleiden is zeker niet nieuw, want in de afgelopen jaren is er immers al veel gebeurd. Landelijke kennisbases voor alle vakken, landelijke kennistoetsen voor studenten, peerreviews door lerarenopleiders van alle lerarenopleidingen, een gezamenlijk landelijk overleg van examencommissies, directeuren die gezamenlijk beleid bespreken en de opleidingsscholen, die we vormgeven samen met het primair en voortgezet onderwijs. Maar onderwijs zou onderwijs niet zijn als we niet voortdurend kijken wat passend is in deze tijd en… toen kwam het bestuursakkoord in het najaar van 2020.

Een mooi antwoord op de roep naar eenheid in opleidingen maar niet een eenheidsworst, want smaken verschillen.

In september had ik het gevoel, dat ik op een enorme mammoettanker terecht was gekomen, want het betekende nogal wat om alle lerarenopleidingen met wel 383 varianten aan boord te krijgen en te houden en dan nog de bemanning, waarvan elk lid het liefst een eigen koers wil varen. En dat laatste is zeker niet gek, want de lerarenopleidingen in Nederland doen het goed en waarom dan opeens allemaal op hetzelfde schip met als uitkomst één koers?

Zo kwam ik terecht bij de verschillende werkgroepen, waarin enorm veel expertise aanwezig is en die zo verschillend niet denken en dus ook graag dezelfde taal spreken; dezelfde doelen hebben, maar allemaal uniek zijn en prachtige producten leveren.  

En op dat moment was het alsof ik uit een droom ontwaakte en niet goed om me heen had gekeken. Ik zat niet op een mammoettanker, maar ik was beland op een prachtig cruiseschip.

Zo kwam ik van de ene in de andere beleving. De pabohostess nodigden de tweedegraads matrozen uit in het atrium om samen op te trekken. De stuurmannen van de universiteiten aarzelden, maar eenmaal aan boord werd samen met de machinisten van de tweedegraads er een mooi vaarplan ontworpen. De managers uit het werkveld versterkten met hun teams de collega’s van de Maître d’hôtel de pédagogique. Wat een bedrijvigheid en wat een energie, maar vooral: Wat een vrolijkheid!

En ik… ik mag meevaren; koersen verkennen; uitkomsten bepalen; verbindingen leggen.

Toen iedereen aan boord was en het schip van de kade voer, dacht ik eerst nog: Hoe komen we ooit de haven uit? Maar met zo’n deskundig team en met alle hens aan dek zijn we goed op koers en straks als de studentenpassagiers aan boord komen worden ze aangenaam verrast door het sub-pedagogische klimaat. Het verfrissende praktijkzwembad nodigt zo uit, dat ze bijna niet kunnen wachten tot ze bij het eindpunt zijn. Het internetcafé verbindt iedereen met elkaar en bij het touroffice kun je terecht voor een evc-toertocht. Meer mogelijkheden en verschillende routes en studenten hebben keuzes, maar de kwaliteit blijft want adeldom verplicht. Eenmaal aan boord zijn er oneindig veel mogelijkheden met talloze uitkomsten terwijl het schip vaart. En als je van reizen houdt is er altijd wel een gelegenheid om nog eens opnieuw te boeken. Maar wees er snel bij, want vol is vol…

Psst… officieren: denk Afrikaans: koop geen klok, maar tijd!

En beste reder: investeer. Een goede toekomst betaalt altijd terug!